Het Europees Parlement was ondertussen deze week vooral met zich zelf bezig. Halverwege de zittingsperiode, dus na twee en een half jaar, worden de kaarten opnieuw geschud en alle baantjes verdeeld. De top-job; voorzitter van het Parlement ging geheel in lijn met de afspraken naar de christendemocratische Roberta Metsola uit Malta.
En daar wringt meteen de schoen, want wie zich niet aan de afspraken houdt, wordt genadeloos afgestraft door de twee grote blokken; de christendemocraten en sociaaldemocraten. De Groenen werden voor een deel bij de verkiezing van de ondervoorzitters weggestemd, nadat ze het hadden gewaagd om met een eigen kandidaat voor het voorzitterschap te komen. En bijna vielen de liberalen (Renew) uit de boot, omdat een aantal leden zich niet aan de afspraak wilden houden.
Laten we bij de top beginnen.
De sociaaldemocraten wilden meer invloed en eisten een extra ondervoorzitter. Via een normale stemming zou dat niet lukken, dus werd besloten om de manier van stemmen te veranderen. Normaal worden de banen verdeeld via de methode D'Hondt, waarbij ook kleine partijen een kans krijgen om voorzitter van een commissie of zelfs ondervoorzitter van het parlement te worden. Lees
hier hoe het exact werkt (geschreven door Jeroen Lenaers CDA).
Bovendien sloten de christendemocraten, sociaaldemocraten en liberalen een
nieuw coalitieakkoord, waarin ze opnieuw beloofden om Frans Timmermans te steunen met z'n klimaatplannen, maar ook opnieuw vastlegden dat er niet gesjoemeld kan worden met de regels van de rechtstaat. En speciaal voor de liberalen werd opgeschreven dat er zogenoemde transnationale lijsten komen (waarbij je als kiezer je stem kan uitbrengen op kandidaten uit een ander land). En dat de voorzitter van de Europese Commissie voortaan gekozen wordt (de spitzenkandidaat).
Iedereen afspraak nagekomen?
Zoals altijd bij dit soort afspraken gaat het wel eens mis. Zo hadden de liberalen geen zin om een vertegenwoordiger van de Europese conservatieven (ECR), waar de SGP en JA21 bij zijn aangesloten, te kiezen. In de fractie brak voor de eerste stemronde bijna een opstand uit, waarbij het verleden er veelvuldig bij werd gehaald en verwijzingen naar familieleden die in de oorlog hadden gevochten.
De pleidooien van fractievoorzitter Stéphane Séjourné, dat de liberalen er een extra vicevoorzitter door zouden krijgen, waren aan dovemans oren gericht. Totdat na de eerste stemronde bleek dat de liberalen naast alle posities zouden grijpen. “De stemming sloeg helemaal om. Geen stoere verhalen meer over die verschrikkelijke ECR mensen. Iedereen deed braaf wat er werd opgedragen”, vertelt een aanwezige.
Uiteindelijk zijn de Groenen de grote verliezers. Ze verliezen een van hun vicevoorzitters, omdat die zetel, volgens de afspraak naar de ECR gaat.
Maakt het wat uit?
De vicevoorzitters vormen samen met voorzitter Metsola het zogenoemde bureau. Daar zit trouwens ook de ambtelijke leiding van het parlement bij (secretaris-generaal Klaus Welle). Dat orgaan neemt belangrijke besluiten: bijvoorbeeld of de parlementsleden bonnetjes moeten inleveren over gemaakte onkosten of dat ze gewoon elke maand een bedrag krijgen. Maar ook over de verdeling van onderwerpen vallen daar besluiten.
Waar vallen de batterijen onder? Is dat milieu, is dat interne markt? Dat lijken futiliteiten, maar de commissie die een onderwerp behandelt, neemt het voortouw, hanteert de pen bij het schrijven van een rapport en zet zo de toon.
In het bureau is de stemverhouding nu veranderd. De sociaaldemocraten hebben er een zetel bij, maar wat de betekenis daarvan is daarover verschillen de meningen. De sociaaldemocraten denken dat ze met de liberalen van Renew een (linkse) meerderheid hebben, maar de liberalen zijn van de afdeling niet links of rechts.
Komende week worden trouwens alle coördinatoren bij de verschillende groepen benoemd (gekozen). Kortom de carrousel draait nog een week op volle toeren, daarna is het de bedoeling dat de rust weerkeert.